Nie mam pojęcia, dlaczego tak jest, ale nie jesteśmy uczeni wiedzy z zakresu wychowania w szkołach. Wielka szkoda, przecież większość ludzi prędzej czy później zostaje rodzicami. Wtedy ta właśnie wiedza jest na wagę złota.

Co więc pozostaje? Odwołanie się do własnej intuicji. Ta niestety bywa bardzo zawodna. Bardzo często najlepsze, co można zrobić dla pogodzenia swoich dzieci, to całkowita odwrotność tego, co wydaje się słuszne.

Masz poczucie, że dzieciakom trzeba tłumaczyć co wolno, a czego nie, co jest dobre, a co jest złe. Jest to prawda, jednak intuicja nie podpowiada już, że jeśli powiesz coś smykom więcej niż raz, maksymalnie dwa w danej chwili, to zaczniesz STRZELAĆ SOBIE W PRZYSŁOWIOWE KOLANO!

W tej chwili musisz podjąć konkretne kroki. Każde kolejne słowo, za którym nie idzie natychmiastowa zmiana zachowania dzieci sprawia, że bardzo poważnie podkopujesz swój rodzicielski autorytet ,co z kolei pogłębia problem, rodzi kolejne i przekłada się na bardzo niekorzystną atmosferę w domu. Jeśli przez dłuższy czas powtarzasz urwisom to samo, raz prosząc, raz grożąc, raz próbując przekupstwa, to popełniasz BARDZO POWAŻNY BŁĄD WYCHOWAWCZY.

Być może wiedza, którą masz, jest po prostu błędna. Wtedy nie ma znaczenia, jak ciężko będziesz pracować nad jej wdrożeniem, ile potu i łez przy tym wylejesz, jak żelazną konsekwencją się wykażesz, nic Ci to nie da, nic się nie zmieni na lepsze: mało tego, najprawdopodobniej na przekór Twoim intencjom, będzie jeszcze gorzej.

Skąd się bierze taka błędna wiedza?

Czasem zdobywamy ją od naszych bliskich. Rodziców, ciotek, wujków: osób, które wychowały już dzieci. Niestety muszę Cię zmartwić. Osoby te nie są specjalistami w tej dziedzinie. Nie poświęcili lat życia na czytanie badań naukowych, nie są psychologami dziecięcymi. Fakt, iż udało im się wychować dzieci nie dowodzi, że naprawdę wiedzą co robić w każdej sytuacji i z czego to wynika.

Udało im się pomimo braku wiedzy, a nie dzięki niemu.

Oczywiście nie można ich winić za to, iż jej nie zdobyli. Nie tak dawno, ona jeszcze po prostu nie istniała, bądź była w powijakach. Przypominam, że internet i idący za nim nieograniczony dostęp do informacji, to stosunkowo nowy wynalazek. Ty jednak jesteś w innej sytuacji. Masz niezbędną wiedzą na wyciągnięcie ręki. Możesz mieć ją za 5 minut, licząc od teraz.

Oczywiście nie oznacza to, że wszystko, co możesz znaleźć w internecie jest dobre. Wręcz przeciwnie. Fora internetowe pełne są bzdur.

Pełne są one porad w stylu

„To tylko dziecko, wyrośnie z tego.”

Muszę Cię zmartwić. Nie wyrośnie.

Jeżeli Twój teraz 4-letni Jaś ma za nic słowa innych ludzi, nie szanuje autorytetów i robi co chce nie zwracając uwagi na innych, to nie zmieni się w magiczny sposób w swoje 18-ste urodziny. Wyrośnie na nielubianego, sfrustrowanego, nieszczęśliwego samotnika. Co gorsza, nie będzie miał pojęcia, czemu tak jest. A ta przyczyna będzie tkwiła w jego dzieciństwie, gdzie jego rodzice po prostu nie zapanowali nad nim i nie byli zdolni do przekazania mu właściwych wzroców socjalizacji

Być może wyczytasz na tych forach, że setki innych rodziców również mają problem z wiecznie ignorującymi ich słowa pociechami, po czym dojdziesz do wniosku, że jest to normalne, że jest to po prostu wpisane w bycie dzieckiem.